TEHLİKELİ MADDELERİN SU VE ÇEVRESİNDE NEDEN OLDUĞU KİRLİLİĞİN KONTROLÜ YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK (76/464/AB) 

Sitemizi Tavsiye Etmek İster misiniz?

31 Aralık 2005 Tarihli Resmi Gazete

Sayı: 26040

Çevre ve Orman Bakanlığından:

Tehlikeli Maddelerin Su ve Çevresinde Neden Olduğu Kirliliğin

Kontrolü Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına

Dair Yönetmelik

(76/464/AB)

                MADDE 1 — 26/11/2005 tarihli ve 26005 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Tehlikeli Maddelerin Su ve Çevresinde Neden Olduğu Kirliliğin Kontrolü Yönetmeliği (76/464/AB)’nin  Ek-1 ve Ek-2’si ekteki şekilde değiştirilmiştir.

                Yürürlük

                MADDE 2 — Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

                Yürütme

                MADDE 3 — Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve Orman Bakanı yürütür.

EK-1

 ÇOK TEHLİKELİ MADDELER VE BUNLARA AİT ÖZEL HÜKÜMLER

a) ÇOK TEHLİKELİ MADDELER LİSTESİ

1) Civa(Hg),                                                                         (CAS 7439-97-6)

2) Kadmiyum (Cd),                                                              (CAS 7440-43-9)

3 Hekzoklorosiklohekzan (HCH),                                        (CAS 58-89-9)

4) Carbontetraklorür (CCI4),                                                (CAS 56-23-5)

5) DDT                                                                                  (CAS 50-29-3)

6) Pentaklorofenol (PCP),                                                     (CAS 87-86-5)

7) Aldrin                                                                                (CAS 309-00-2),

7–1) Dieldrin                                                                         (CAS 60-57-1),

7–2) Endrin                                                                           (CAS 72-20-8),

7–3) İsodrin                                                                           (CAS 465-73-6)

8) Hekzaklorbenzen (HCB),                                                 (CAS 118-74-1)

9) Hekzaklorbutadin HCBD),                                               (CAS 87-68-3)

10) Triklormethan (cloroform),                                             (CAS 67-66-3)

11) 1,2 Dikloretan (EDC),                                                     (CAS 107-06-2)

12) Trikloretilen (TRI),                                                          (CAS 79-01-6)

13) Perkloretilen (PER),                                                         ( CAS 127-18-4)

14) Triklorbenzen (TCB),                                                       (CAS 120-82-1)

                                                                                                (CAS 87-61-1)

                                                                                                (CAS 180-7-3) 

CAS: Kimyasal Kayıt Numarası    

b) HER BİR TEHLİKELİ MADDE İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

1) CİVA İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

Civa: Şu anlama gelir:

-Kimyasal element olarak civa,

-Bileşiklerinin herhangi birisinde yer alan civa;

Tablo-1 Civa ya İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

1.1) Deşarj limitlerine ait açıklama

a)   Prosesten geçirilen, üretilen her birim üründe tehlikeli maddelerin ağırlığı dikkate alınır. Çünkü akıştaki kirletenlerin konsantrasyonu farklı tesis ve proses için kullanılan su miktarına bağlıdır.

b)   Günlük ortalama sınır değerler, yukarıdaki tabloda 1 inci ve 2 nci noktalarda verilen aylık ortalama sınır değerlerinin dört katıdır.

c)    Deşarjların kontrolünde oluşturulacak izleme prosedüründe her bir gün için 24 saatlik dönem üzerinden deşarjı temsil edecek bir örnek alınır ve örnekteki civa konsantrasyonu ölçülür. Ayrıca dönem boyunca toplam debinin de ölçülmesi gerekmektedir.

d)   Bir aylık süre boyunca deşarj edilen civa miktarı o ay boyunca her gün için deşarj edilen  civa miktarının toplanması ile hesaplanmalıdır. Bu toplamın daha sonra kurulu klor üretim kapasitesine bölünmesi gerekir. Ancak; yıllık 7,5 kg dan fazla civa deşarj etmeyen endüstriyel tesisler için daha basit bir izleme prosedürü oluşturulabilir.

1.2) Civa için alıcı ortam kalite kriterleri

a)   Deşarjdan etkilenen iç yüzeysel sularda toplam civa konsantrasyonu bir yıl içinde elde edilen sonuçların aritmetik ortalaması olarak 1 µg/L yi aşmaması,

b)   Deşarjdan etkilenen haliç sularında toplam civa konsantrasyonu bir yıl içinde elde edilen sonuçların aritmetik ortalaması olarak 0.5 µg/L yi aşmaması,

c)    Deşarjdan etkilenen haliç suları dışındaki deniz suları ve iç kıyı sularında toplam civa konsantrasyonunun bir yıl içinde elde edilen sonuçların aritmetik ortalaması olarak 0.3 µg/L yi aşmaması,

d)   Suyun kalitesi, civa miktarına ilişkin olarak bu gibi sulara uygulanabilen diğer standartlara da uymak için yeterli olması,

e)   Örnek olarak seçilen balığın yaş etinde civa konsantrasyonunun 0.3 mg/kg geçmemesi, (Civa kirliliğinin göstergesi olarak seçilen balıkta)

f)     Çökeltilerde ya da kabuklu deniz ürünlerinde civa konsantrasyonunun zaman içinde artmaması,

g)   Birkaç kalite kriterinin suya uygulandığı yerlerde suyun kalitesinin bu kriterlerin her birine uyacak ölçüde yeterli olması,

      esastır.

1.3) Civa için ölçüm metodları

1) Sularda balık etinde, çökeltilerde ve kabuklu deniz ürünlerinde civa içeriğini belirlemek için kullanılacak referans ölçüm metodu; civanın ön oksitlenmesini ve civa iyonlarının Hg (II) peş peşe azalmasını dikkate alacak şekilde örneğin uygun bir ön arıtmaya tabi tutulduktan sonra alevsiz atomik absorpsiyon spektrofotometridir.

                Aşağıdaki konsantrasyonlarda tespit edilen limit değerleri civa konsantrasyonunun ±%30 doğrulukta ve ± %30 hassasiyetle ölçülebilmesini sağlayacak şekilde olmalıdır;

                - Deşarjlarda, izinde belirtilen izin verilen maksimum cıva konsantrasyonunun onda biri,

                - Yerüstü sularında, kalite kriterinde belirtilen cıva konsantrasyonunun onda biri,

                - Balık eti ve kabuklu deniz ürününde, kalite objektifinde belirtilen cıva konsantrasyonunun onda biri,

                - Çökeltilerde örneğin içindeki cıva konsantrasyonunun onda biri ya da kuru ağırlıkta                       0,05 mg/kg, hangisi daha büyükse.

2)Akış ölçümleri ±%20 doğrulukla ölçülmelidir.

2) KADMİYUM İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

 Tablo-2- Kadmiyuma İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve  Kalite Kriterleri

2.1 Deşarj limitlerine ait açıklama

a)             Yukarıda,Tablo 2 nin 2 inci sütununda kadmiyum deşarjı olabilecek sektörler verilmiş olup, 3. sütunda bu sektörlere ilişkin deşarj limitleri ortaya konmuştur. Deşarj limitleri, bu sektörlerin atıksularında deşarjına izin verilebilecek maksimum kadmiyum konsantrasyonlarını ve ürün bazında bir değerlendirmeyi içermektedir. Bu sektörlerin atıksuyunda ve/veya ürün bazında yapılan değerlendirmelerin burada yer alan sınır değerleri aşmaması gerekmektedir. Atık sulardaki kadmiyum konsantrasyonu suyun miktarına dayalı olduğu ve bu miktar değişik işlemler ve tesislerde farklılık gösterebileceğinden; yukarıdaki tabloda uğraşılan kadmiyum miktarları ile bağlantılı kadmiyum deşarj miktarı olarak ifade edilen limit değerlere bütün hallerde uyulur.

b)             Günlük ortalama limit değerleri Tablo 2 de verilen aylık ortalama limit değerlerinin 2 katına karşılık gelmektedir.

c)             Deşarjların Tablo 2 de verilen limit değerlere uygun olarak yapılıp yapılmadığını kontrol etmek için bir izleme prosedürü oluşturulacaktır.

d)             Bu prosedür, örneklerin alınması ve analizi ve deşarj edilen atıksu debisinin ve işlenen kadmiyumun miktarının ölçümünü içermelidir.

e)             İşlenen kadmiyum miktarı belirlenemezse, izleme prosedürü izne esas teşkil eden üretim kapasitesinde kullanılabilecek kadmiyum miktarına dayandırılmalıdır.

f)              Deşarjın kontrolü için; 24 saatlik bir deşarjı temsil edecek şekilde kompozit numune alınmalıdır. Bir ay içinde deşarj edilen kadmiyum miktarı günlük olarak deşarj edilen kadmiyum miktarına dayalı olarak hesaplanmalıdır.

g)             Yılda 10 kg’dan daha az kadmiyum deşarj eden endüstriyel tesisler için daha basit bir izleme prosedürü oluşturulacaktır. Endüstriyel elektrolitik kaplama tesisleri için eğer elektro kaplama tanklarının toplam büyüklüğü 1,3 m³ ten daha küçükse, basitleştirilmiş bir izleme prosedürü oluşturulmalıdır.

2.2 Kadmiyum için ölçüm metotları

           Suların, Sedimanların ve kabuklu deniz ürünlerinin kadmiyum içeriğini belirlemek için kullanılan referans ölçüm metodu alınan örneğin korunması ve uygun biçimde işlenmesinden sonra atomik absorbsiyon  spektrofotometrisidir.

         Belirleme sınırı aşağıdaki konsantrasyonlarda ± % 30 doğrulukta ve ± % 30 hassasiyette  

         ölçülebilecek şekilde olmalıdır:

         Deşarj halinde, izinde belirtilen maksimum kadmiyum konsantrasyonunun onda biri, yüzey suyunun söz konusu olması halinde, hangisi daha yüksekse kalite kriterlerinde belirlenen kadmiyum konsantrasyonun onda biri veya 0,1 µg/L, kabuklu deniz ürünlerinin söz konusu olması halinde 0,1 mg/kg,yaş ağırlık, sedimanların olması halinde, hangisi daha yüksekse örnekteki kadmiyum konsantrasyonunun onda biri ya da 0,1 mg/kg kuru ağırlık olmalıdır.

-          Debi ölçümleri ± %20 doğrulukta yapılmalıdır.

3) HEKZAKLOROSİKLOHEKZAN (HCH) İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

Tablo 3) Hekzaklorosiklohekzana İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve  KaliteKriterleri

a)       Yukarıda, Tablo 3 üncü 2 nci sütununda hekzaklorosiklohekzan deşarjı olabilecek sektörler verilmiş olup, 3 üncü sütunda bu sektörlere ilişkin deşarj limitleri ortaya konmuştur. Bu limitler bu sektörlerin atıksularda deşarjına izin verilebilecek maksimum hekzaklorosiklohekzan konsantrasyonlarını ve ürün bazında bir değerlendirmeyi içermektedir. Bu sektörlerin atıksuyunda ve/veya ürün bazında yapılan değerlendirmelerinde burada yer alan sınır değerleri aşmamalıdır. Yukarıdaki tabloda üretilen ya da işlenen HCH miktarlarıyla bağlantılı olarak deşarj edilen HCH miktarı olarak ifade edilen limit değerlere her durumda uyulmalıdır.     

b)       Günlük ortalama sınır değerler, c ve d maddelerine uygun olarak izlendiğinde, Tablo 3 de verilen aylık ortalama limit değerlerin iki katına karşılık gelmektedir.

c)       Deşarjların Tablo 3 de verilen limit değerlere uygun olarak yapılıp yapılmadığını kontrol etmek için bir izleme prosedürü oluşturulacaktır.

d)       Bu prosedür, örneklerin alınması ve analizi ve deşarj edilen atıksu debisinin ve işlenen hekzaklorosiklohekzanın miktarının ölçümünü içerecektir.

e)       İşlenen hekzaklorosiklohekzan miktarı belirlenemezse, izleme prosedürü izne esas teşkil eden üretim kapasitesinde kullanılabilecek hekzaklorosiklohekzan miktarına dayandırılmalıdır.

f)        Hekzaklorosiklohekzan deşarjının kontrolü için; 24 saatlik bir deşarjı temsil edecek şekilde numune alınmalıdır. Bir ay içinde deşarj edilen HCH miktarı günlük HCH deşarj miktarına dayalı olarak hesaplanmalıdır.

g)       Yıllık 3 kg dan daha az hekzaklorosiklohekzan deşarj eden endüstriyel tesisler için daha basit bir izleme prosedürü oluşturulmalıdır.

3.1) Hekzaklorosiklohekzan için ölçüm metotları a)       Alıcı ortamlarda ve deşarjlarda hekzaklorosiklohekzan konsantrasyonunun belirlenmesi için; uygun bir solvent ile ayrıştırma ve saflaştırmadan sonra elektron tutucu detektör ile gaz kromotografisi yöntemi referans analiz metodu olarak kullanılmalıdır.

b)       Metodun doğruluğu ve hassaslığı belirleme sınır değerinin iki katını oluşturan bir konsantrasyonda ± %50 olmalıdır. Belirleme sınırı;

1)       Deşarjların söz konusu olması halinde örnek alma noktasında istenen konsantrasyonun onda biri,

2)       Kalite kriterlerine tabi suların söz konusu olması halinde;

a)       İç yer üstü suları için kalite kriterlerinde istenen konsantrasyonun onda biri,

b)       Haliç suları  ve bölgesel deniz suları için kalite kriterlerinde gösterilen         

       konsantrasyonun beşte biri,

c)       Sedimanların söz konusu olması halinde 1 mg/kg kuru ağırlık,

d)       Canlı organizmalarda  1 mg/kg yaş ağırlık,

        olmalıdır.

c)    Debi ölçümlerinin ±%20 doğrulukta olması gereklidir.

4. KARBON TETRAKLORÜR İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

Tablo-4 Karbontetraklorüre İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

* Bu tesisler için deşarj limitleri envanter çalışmaları sonucunda oluşturulacaktır.

4.1) Karbontetraklorür için ölçüm metotları

1.  Referans ölçüm metodu gaz kromotografisidir.

2.  Bu metodun doğruluğu ve hassasiyeti, limit değerlerinin iki katını temsil eden  konsantrasyonda %50 olmalıdır.

5) DDT İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

DDT nin formulasyonundan, kullanımından dolayı oluşan atıksuyun deşarjı yasaktır. Aşağıdaki bileşikler DDT tanımına girmektedir.

a) İzomerlerin toplamı, 1,1,1-trikloro-2,2 bis p-klorofenil etan

b) 1,1,1-trikloro)-2 (o-klorafenil)-2-(p-klorafenil)etan

c) 1,1,-dikloro-2,2 bis p-klorofenil  etilen

d) 1,1,1- (dikloro)-2,2 bis p-klorofenil  etan

e) 2,2,2- (trikloro)-1,1-bis 4-klorofenil etanol

Tablo- 5: DDT ye İlişkin Sektörel Bazda  Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

* Bu sektörler için deşarj limitleri envanter çalışması ile belirlenecektir.

5.1)  DDT için ölçüm metotları

Atıksuda, alıcı ortamda, sediman ve organizmalarda, DDT yi belirlemek için kullanılacak ölçüm metodu; elektron tutucu detektörlü gaz kromatografisidir.

Toplam DDT için belirleme sınırı örnekte bulunan yabancı maddelerin sayısına bağlı olarak, su çevresinde 4 µg/L, atıksuda 1 µg/L dir. Sediman ve biyotalarda ise; 1µg/kg dır.

Bir konsantrsayona uygulanan metodun doğruluğu ve hassasiyeti belirleme sınır değerinin iki katının ±%50 sidir.

6) PENTAKLOROFENOL İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER:

Pentaklorofenol; 2,3,4,5,6- pentaklora-hidroksibenzen ve tuzları olup; pentaklorofenol için sektör bazında deşarj limit değerleri; iç yüzeysel suları, haliç suları, haliç suları dışındaki iç kıyısuları, bölgesel suları için kalite kriterleri ve ölçüm metotları Tablo–6 da verilmiştir.

Tablo–6 Pentaklorofenole İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

6.1) Pentaklorofenole ait özel hükümler

a)       Bu limit değerler sabunlanarak sodyum pentaklorofenolün üretiminden, klorlanarak üretimine kadar faaliyet gösteren endüstri tesisleri için geçerlidir.

b)       Eğer yıllık deşarjlar 3 kilogramı geçmezse; daha basitleştirilmiş bir izleme prosedürü geliştirilir.

c)       Pentaklorfenolün ağaç işlenmesinde kullanılması durumunda kirlilikten kaçınmak ve elimine etmek için özel programlar geliştirilmesi esastır.

6.2) Pentaklorfenol için ölçüm metotları

a)       Atıksuda, su çevresinde, sediman ve biyotalarda pentaklorfenolün belirlenmesi için kullanılacak referans ölçüm metodu yüksek basınçlı sıvı kromotografisi ya da uygun bir çözücü ile ayrıştırmadan sonra elektron tutucu detektörlü gaz kromotografisidir.

b)       Belirleme sınırı;deşarj edilen suda 2 µg/L ve su çevresi için 1 µg/L, sediman ve biyotalarda; 1 µg/L dir.

c)       Bir konsantrasyona uygulanan metodun doğruluğu ve hassasiyeti, belirlenen sınır değerinin iki katının ± %50 sidir.

7-ALDRİN, DİELDRİN, ENDRİN VE İSODRİN İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER:

a)       Aldrin (C₁₂H₈CI₆ ) kimyasal bir bileşiktir. (1,2,3,4,10, 10-heksakloro-1,4,4_a,5,8,8_a-heksahidro-1,4-endo-5,8-eksodimetanonaftalin)

d)       Dieldrin (C12H₈CI₆0) kimyasal bir bileşiktir.(1,2,3,4,10,10-heksakloro-6,7-epoksi-1,4,4a,5,6,7,8,8a-oktahidro-1,4-endo5, 8-eksodimetanonaftalin)

e)  Endrin (C12H₈CI₆0) kimyasal bir bileşiktir. (1,2,3,4,10,10-heksaklora-6,7-epoksi-1,4,4a,5,6,7,8,8a-oktahidro-1,4-endo 5,8- eksodimetanonaftalin)

f)   İsodrin (C12H₈CI₆0) kimyasal bir bileşiktir. (1,2,3,4,10,10-heksakloro-6,7-epoksi-1,4,4a,5,8,8a-oktahidro1,2,3,4,10,10-heksakloro-6,7

-epoksi-1,4,4a,5,8,8a-oktahidro 1,4-endo 5,8-eksodimetanonaftalin)

Tablo-7 Aldrin, Dieldrin, Endrin ve İsodrine İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve  Kalite Kriterleri

7.1)  Aldrin ve/veya dieldrin ve/veya endrin ve/veya isodrin için ölçüm metotları

Atıksuda, su çevresinde, çökeltilerde ve organizmalarda  Aldrin, dieldrin,endrin ve/veya isodrin belirlenmesi için kullanılacak referans ölçüm metodu  uygun bir solventle  ayrıştırmadan sonra elektron tutucu detektörlü gaz kromotografisidir.

Belirleme sınırı; örnekteki parosit maddelerin sayısına bağlı olarak, su çevresinde her bir madde için 2,5 ng/litre, atıksuda her bir madde için 400 ng/litredir. Limit değerin tespiti için her bir ayrı madde için belirleme sınırı; kuru ağırlıkta  1 µg/kg  dır.

Bir konsantrasyona uygulanan metodun doğruluğu ve hassasiyeti belirleme sınır değerinin iki katı olan %±50 dir.

8) HEKSAKLOROBENZEN  (HCB)İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER:

Tablo–8 Heksaklorbenzene İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

8.1) Heksaklorobenzen için özel hükümler

a) Tablo–8 de verilen limit değerler HCB kullanarak üretim yapan tesislere, grafit elektrotlarla klor alkali elektrolizi yoluyla klor üreten endüstriyel tesislere, endüstriyel kauçuk işleyen tesislere, proteknik ürünler imal eden tesislere ve vinil klorür üreten tesislere uygulanacaktır.

b) Eğer deşarj miktarındaki madde miktarı yıllık 1 kg ı geçmiyorsa daha basitleştirilmiş bir izleme prosedürü uygulanacaktır.

8.2) Heksaklorobenzen için  ölçüm metotları

a) Atıksuda, alıcı ortamda, sediman ve biyotalarda heksaklorobenzenin belirlenmesi için kullanılacak referans ölçüm metodu uygun bir solventle ayrıştırmadan sonra elektron tutucu detektörlü gaz kromotografisidir.

b) Belirleme sınırı; örnekteki yabancı madde sayısına bağlı olarak; su çevresinde 1–10 ng/L arasında, atıksuda 0,5–1 µg/L, sediman ve biyotalarda 1–10  µg/L (kuru yükte) arasındadır.

c) Bir konsantrasyona uygulanan metodun doğruluğu ve hassasiyeti, belirleme sınır değerinin iki katı olan %±50 dir.

9- HEKZAKLORBUTADİN İLİŞKİN ÖZEL HÜKÜMLER

Tablo-9 Hekzaklorbutadine İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

* Bu sektörler için deşarj limitleri envanter çalışması ile belirlenecektir.

9.1) Hekzaklorbutadin için özel hükümler

a)       Tablo-9 da verilen sınır değerler; uygulama ile kazanılan deneyimler çerçevesinde, daha sıkı değerlerin uygulanmasını mümkün kılan en iyi teknik araçların kullanımı dikkate alınarak sınır değerler daha da katılaştırılabilinir.

b)      Yıllık boşaltım miktarı yılda 1 kg ı geçmiyorsa daha basitleştirilmiş bir izleme prosedürü uygulanabilir.

9.2) Hekzaklorbutadin için ölçüm metotları

a)       Atıksuda, su çevresinde, sediman ve biyotalarda heksaklorabutadinin belirlenmesi için kullanılacak referans ölçüm metodu uygun bir solventle ayrıştırmadan sonra elektron tutucu detektörlü gaz kromotografisidir.

b)       Belirleme sınırı; örnekteki yabancı madde sayısına bağlı olarak; su çevresinde 1–10 ng/L arasında, atıksuda 0,5-1 µg/L, çökeltilerde ve organizmalarda 1-10  µg/L (kuru yükte) arasındadır.

c)             Bir konsantrasyona uygulanan metodun doğruluğu ve hassasiyeti belirleme sınır değerinin iki katı olan %±50 dir.

10- TRİKLOROMETAN İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER:

Tablo-10:Triklorometana  İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

* Bu sektörler için deşarj limitleri envanter çalışması ile belirlenecektir.

10.1) Triklorometan için ölçüm metotları

a)                   Atıksuda ve alıcı su ortamında triklorometanın (kloroform) belirlenmesi için kullanılacak referans ölçüm metodu uygun bir solvent ile ayrıştırmadan sonra elektron tutucu detektörlü gaz kromotografisidir.

b)                   Endüstriyel prosesten kaynaklanan triklorometan için uygulanır. CHCI₃ kaynaklanan kirliliğin kaynağının tespit edilmesi durumunda; kirliliğin azaltılması ve kirlilikten kaçınmak için özel programlar geliştirilmelidir.

c)                   Limit değerler; endüstriyel tesisler arasında özellikle kloroform için, diklorometan proliz kullanılan monomer vinil korür imalat tesislerine, beyazlatılmış hamur üreten tesislere ve çözücü olarak CHCI₃ kullanılan tesislere ve soğutma suları ya da diğer atıksuları klorlu olan tesislerde uygulanacaktır.

d)                   Günlük ortalama limit değerler; ilgili aylık limit değerinin iki katıdır. Yıllık boşaltım miktarı 30 kg ı geçmezse daha basitleştirilmiş bir izleme ve kontrol mekanizması uygulanabilir.

e)                   Kloroform uçuculuğu da dikkate alınarak; kloroform içeren atık suyun açık havada çalkalanmasını içeren bir işlem söz konusu olduğunda; sınır değerler tesisin üst kısmında uygulanır. Kirlenmesi olası bütün suların tümüyle göz önünde tutulması gereklidir.

11) 1,2-DİKLOROETAN  (EDC) İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

Tablo -11 Dikloroetana İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

* Bu sektörler için deşarj limitleri envanter çalışması ile belirlenecektir.

11.1) 1,2-Dikloroetan (EDC) için ölçüm metotları

a)       Atıksularda ve su çevresinde 1,2 dikloroetanın belirlenmesi için kullanılacak ölçüm metodu; uygun bir çözücü ile ayrıştırmadan sonra elektron tutucu detektörlü gaz kromotografisi ya da; “arındır ve yakala” işlemi ve bir cryogenically soğutulmuş ince boru aracılığı ile yakalayarak izolasyondan sonra gaz kromotografisidir.

b)       Belirleme sınırı su çevresinde 10 µg/Litre, atıksuda 1 µg/Litre dir.

c)       Belirleme sınır değerinin iki katı olan bir konsantrasyona uygulanan metodun doğruluğu

± %50 olmalıdır.

d)  Saflaştırılmış EDC üretim kapasitesi; vinly klorid üretim ünitesinde kırılmamış EDC üretim ünitesi ile ilişkili ve tesisin EDC saflaştırma bölümünde yeniden kazanılan EDC parçacıklarını da içine alır.

d)       Eğer yıllık boşaltım miktarı yılda 30 kg ı geçmiyorsa daha basitleştirilmiş bir izleme prosedürü uygulanır.

12) TRİKLOROETİLEN (TRI) İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

Tablo -12:Trikloroetilene İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

12.1) Trikloroetilen için ölçüm metotları

a)       Trikloretilenin (Trikloroetilenin) kuru temizlemede yağ ve kokuların çıkarılması için bir çözücü olarak ya da metallerin yağdan arındırılması için kullanıldığında ve de yıllık boşaltımın 30 kg dan az olduğu durumlarda kirliliğin önlenmesi için özel programlar oluştulması esastır.

b)       1. madde yer alan sektör için verilen TRI boşaltım sınır TRI+PER üretim kapasitesi ile bağlantılıdır.

c)       Tetrakloroetanın dehidroklorlama kullanan şu an mevcut tesisler için üretim kapasitesi TRI+PER üretim kapasitesine denktir. TRI+PER üretim oranı bire üç olarak alınır.

d)       Üretim veya işleme kapasitesi; idare tarafından izin verilen kapasite iznin verilmesinden ya da gözden geçirilmesinden önceki 4 yıl üzerinden hesaplanan en yüksek yıllık üretilen veya işlenen miktardır. İdare tarafından izin verilen kapasite gerçek üretimden büyük ölçüde farklılık göstermez.

13) TRİKLOROBENZEN (TCB) İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

TCB’nin 3 izomeri;

-1,2,3-TCB

-1,2,4-TCB

-1,3,5-TCB  dir.

Teknik TCB bu üç izomerin karışımıdır ve 1,2,4-TCB ağırlıktadır. Her durumda bu hükümlerin toplam TCB ye (üç izomerin toplamına) uygulanması esastır.

Tablo 13. Triklorobenzen e İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

13.1) Triklorobenzen için ölçüm metotları

Atıksuda ve su çevresinde, sediman ve biyotalarda Triklorobenzenin (TCB) belirlenmesi için kullanılacak referans ölçüm metodu uygun bir çözücü ile ayrıştırmadan sonra elektron tutucu detektörlü gaz kromotografisidir.

a)                   TCB için verilen limit  değerler;

                (1). Sektör: TCB toplam üretim kapasitesine

                (2). Sektör:Mono ve diklorobenzen için proses kapasitesi veya toplam üretim

                      kapasitesi ile ilişkilidir.

b)                   PER konsantrasyon sınır değerleri ise;

                Sektör (1) 10 metreküp/ton işlenmiş ya da üretilmiş tCB,

                Sektör (2) 10 metreküp/ton işlenmiş ya da üretilmiş mono- ve diklorobenzene ilişkindir.

c)                   Belirleme sınırı her bir izomer için ayrı ayrı su çevresinde 10 ng/L, atık su akıntılarında  

                1µg/L dir. Sediman ve biyotalarda belirleme sınırı ise; 1 µg/L dir.

14) PERKLOROETİLEN İÇİN ÖZEL HÜKÜMLER

Tablo 14.Perkloroetilene İlişkin Sektörel Bazda Deşarj Limitleri ve Kalite Kriterleri

14.1) Perkloroetilen için ölçüm metotları

a)      Atıksu akıntılarında ve su çevresinde perkloroetilenin (PER) belirlenmesi için kullanılacak ölçüm metodu uygun bir çözücü ile ayrıştırmadan sonra elektron tutucu detektörlü gaz kromotoğrafisidir.

b)      Belirleme sınırı su çevresinde 0,1 µg/L, atıksuda 10 µg/L dir.

c)      Belirleme sınır değerinin iki katı olan bir konsantrasyona uygulanan metodun doğruluğu ve hassasiyeti ± %50 dir.

d)      Kuru temizlemede yağ ve kokuların çıkarılması için bir çözücü olarak ya da metallerin yağdan arındırılması için kullanılan PER kullanılması durumunda ve yıllık boşaltım miktarı 30 kg/yıl dan daha az ise; PER in neden olduğu kirliliğin azaltılması ve giderilmesi için daha basitleştirilmiş bir izleme prosedürü uygulanır.

e)      Perkloroetilenin  uçuculuğu dikkate alınarak; perkloroetilen  içeren atık suyun açık havada çalkalanmasını içeren bir işlem söz konusu olduğunda; tesisin üst kısmındaki limit değerler sağlanır.

f)       (1) ve (2)  de yer alan sektörler için PER deşarjı limit değerleri TRI+PER üretim kapasitesi ya da TETRA+PER üretim kapasitesi ile bağlantılıdır.

g)      İdare tarafından izin verilen kapasite gerçek üretimden büyük ölçüde farklılık göstermez.

h)      PER konsantrasyon limitleri aşağıdaki referans miktarlara ilişkindir:

      PER konsantrasyon limit değerler;

                sektör (1) için 5 m³/ton TRI+PER üretimi

                sektör (2) için 2 m³/ton TETRA+PER üretimi

i)        Bu limit değerler yalnızca yıllık boşaltımları 30 kg ı aşan endüstriyel tesislere uygulanır.

j)        Üretim ya da işleme kapasitesi idare tarafından izin verilen kapasite ya da eğer buna uymuyorsa iznin verilmesinden ya da gözden geçirilmesinden önceki dört yıl üzerinden hesaplanan en yüksek yıllık üretim ya da işlenen miktardır. İdare tarafından izin verilen kapasite gerçek üretimden büyük ölçüde farklılık göstermez.

EK–2

DAHA AZ TEHLİKELİ MADDELER

(1) EK-2 de yer alan parametrelerden 31/12/2004 tarihli ve 25687 sayılı Resmi Gazete de yayımlanan Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği Tablo-25 (Atıksuların Atıksu Altyapı Tesislerinde Deşarjında Öngörülen Atıksu Standartları) inde yer alanlar için Tablo 25 de verilen standart değerler geçerli olup; tabloda yer almayan parametrelerin değerleri envanter çalışması ile belirlenecektir. 

(2)  EK–2 de yer alan parametrelerden SKKY de yer alan Tablo 5–21 de yer alanlar için; Tablo 5-21 de verilen deşarj standartları geçerli olup;  diğerleri envanter çalışması ile belirlenecektir.

(3) Karşılığı olmayan değerler bilinmemekte olup; envanter çalışmaları sonrasında belirlenecektir.

(4)  Karşılığı olmayan değerler envanter çalışmaları sonrasında belirlenecektir.

(5)  EK–2 de yer alan parametrelerden 31/12/2004 tarihli ve 25687 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Su Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği Tablo-1 (Kıtaiçi Su Kaynaklarının Sınıflarına Göre Kalite Kriterleri) inde yer alanlar için Tablo-1 de verilen standart değerler ile Su Ürünleri Yönetmeliğindeki değerlerden en kısıtlayıcı olan geçerli olup; Tabloda yer almayan parametrelerin değerleri envanter çalışması ile belirlenecektir.