Gelir Vergisi Kanunu Çalışma Gücü Kaybı Engelli Yargı Kararı
T.C.
DANIŞTAY
Onbeşinci Daire
Esas No : 2013/4617
Karar No: 2015/1969
Anahtar Kelimeler : Gelir Vergisi Kanunu, Çalışma Gücü Kaybı Engelli
Özeti: Olayda 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu ile buna dayanılarak düzenlenen Sakatlık İndiriminden Yararlanacak Hizmet Erbabının Sakatlık Derecelerinin Tespit Şekli ile Uygulanması Hakkında Yönetmelik hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığı Merkez Sağlık Kurulu’nca tesis edilen işlemden doğan uyuşmazlığın görüm ve çözümünün vergi mahkemelerinde olduğu hakkında.
Temyiz Eden (Davalı) : Maliye Bakanlığı Karşı Taraf (Davacı) : …
İstemin Özeti: Sivas İdare Mahkemesinin 15/09/2011 tarih ve E:2011/63; K:2011/1167 sayılı kararının hukuka uygun olmadığı deri sürülerek temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği
savunulmaktadır.
Danıştay Tetkik Hakimi: Hüseyin Aydın
Düşüncesi : Davanın çözümü vergi mahkemesinin görev alanında kaldığından idare mahkemesince işin esası hakkında verilen kararın bozulması gerektiği düşünülmüştür.
TÜRK MÎLLETÎ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onbeşinci Dairesi’nce gereği görüşüldü: Dava; davacı hakkında, Sivas Numune Hastanesi Sağlık Kurulu tarafından verilen, %68 oranındaki, 27.09.2010 gün ve 3256 sayılı özürlü (çalışma gücü kaybı) raporunun Gelir idaresi Başkanlığı Merkez Sağlık Kurulunca incelenerek nihai olarak davacının %74 oranında çalışma gücü kaybı olduğuna karar verilmesine ilişkin işlemin; özür durumunu belirleyen sağlık kurulunda göğüs hastalıkları uzmanı bulunmadığı için solunum rahatsızlığı yönünden değerlendirilmediği bu sebeple çalışma gücü kaybının doğru olarak tespit edilemediği ileri sürülerek iptali istemiyle açılmış; idare mahkemesince; davacının iş gücü kaybı oranını tam olarak ortaya koyamayan dava konusu Sivas Numune Hastanesi Sağlık Kurulu tarafından verilen %68 oranındaki 27.09.2010 gün ve 3256 sayılı özürlü (çalışma gücü kaybı) raporunun Gelir idaresi Başkanlığı Merkez Sağlık Kurulunca incelenerek, nihai olarak davacının %74 oranında çalışma gücü kaybı olduğuna karar verilmesine ilişkin işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle davanın iptaline karar verilmiştir.
Davalı idare tarafından anılan mahkeme kararının temyizen incelenip bozulması istenilmektedir.
2576 sayılı Bölge İdare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve Vergi Mahkemelerinin Kuruluşu ve Görevleri Hakkında Kanun’un 3410 sayılı kanunla değişik 6.maddesinde; genel bütçeye, il özel idareleri, belediye ve köylere ait vergi, resim ve harçlar de benzeri mali yükümlerle, bu konularda 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un uygulanmasına ilişkin davaların görüm ve çözümü vergi mahkemelerinin görevleri arasında sayılmış; yine 3410 sayılı Kanun’la değişik 5. maddesinde ise, idare mahkemelerinin görev alanı, vergi mahkemelerinin görevine giren davalarla, ilk derecede Danıştay’da çözümlenecek olanlar dışındaki idari davaların görüm ve çözümü olarak saptanmıştır.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun, ücretlerin vergilendirilmesinde uygulanacak sakatlık indirimini düzenleyen 31. maddesinin 2. bendinde, çalışma gücünü hangi oranlarda yitiren hizmet erbabının, hangi oran ve miktarda sakatlık indiriminden yararlanacağı düzenlenmiş, sakatlık derecelerinin tespit şekli de uygulamaya ilişkin esas ve usullerin; hazırlanacak bir yönetmelikle tespit edileceği kurala bağlanmıştır.
Sakatlık İndiriminden Yararlanacak Hizmet Erbabının Sakatlık Derecelerinin Tespit Şekli de Uygulanması Hakkında Yönetmelik de; sakatlık derecelerinin tespitini yapmak üzere Maliye Bakanlığı bünyesinde oluşturulan Merkez Sağlık Kurulunun kuruluşu, görevleri, inceleme ve karar süreci, sakatlık indirimi istemiyle yapılacak başvuru usulü, sağlık raporu düzenlemeye yetkili kuruluşlar ve niteliklerini düzenlemiştir.
Olayda 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu ve buna dayanılarak düzenlenen Sakatlık indiriminden Yararlanacak Hizmet Erbabının Sakatlık Derecelerinin Tespit Şekli ve Uygulanması Hakkında Yönetmelik hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığı Merkez Sağlık Kurulunca tesis edilen işlemden doğan uyuşmazlığın görüm ve çözümün vergi mahkemelerinde olduğu açıktır.
Bu durumda davanın görev yönünden reddi gerekirken, davanın esası incelenerek verilen temyize konu kararda hukuki isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, Sivas İdare Mahkemesi’nin 15/09/2011 tarih ve E:2011/63; K:2011/1167 sayılı kararının bozulmasına, yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine, 2577 sayılı Kanun’un 54. maddesinin 1. fikrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 07/04/2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.