İnternet Üzerinden Yapılan Satışlarda Vergisel Yükümlülükler
Özkan AYKAR
Gelir Uzmanı
hukuk-portal-1@hotmail.com
1.GİRİŞ
Elektronik ticaret, mal ve hizmetlerin üretim, tanıtım, satış, sigorta, dağıtım ve ödeme işlemlerinin bilgisayar ağları üzerinden yapılmasıdır. İnternetin hızla yaygınlaşması, elektronik ticareti, ticari işlemlerin yürütülmesinde yeni ve çok etkin bir araç haline getirmiştir. (1)
İnternetten yapılan satışlar sonucu elde edilen kazançlarla ilgili birtakım vergisel yükümlülükler bulunmaktadır.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 37. maddesinde; “Her türlü ticari ve sınai faaliyetlerden doğan kazançlar ticari kazançtır.” denilmektedir. Bu itibarla internet üzerinden yapılan satışlar ticari faaliyet kapsamındadır. Elde edilecek gelir ise ticari kazanç hükmündedir. Dolayısıyla internet üzerinden ticari faaliyet kapsamında satış işlemleri, şahıs (gerçek kişi) tarafından gerçekleştiriliyorsa “gelir vergisi” mükellefiyeti söz konusudur.
İnternet üzerinden ticari faaliyet, bir kurum tarafından yapılıyorsa 5520 Sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 6. maddesine göre elde edilen kurum kazancı üzerinden “kurumlar vergisi” mükellefiyeti söz konusudur.
İnternet üzerinden yapılan satışlardan elde edilen kazanç Kurumlar vergisi veya Gelir vergisine tabi olmakla birlikte 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu hükümleri uyarınca katma değer vergisine de tabidir.
Bu yazımızda internet üzerinden yapılan ticaret sonucu elde edilen kazançlarla ilgili vergisel yükümlülüklere ait bilgilere yer verilmiştir.
2.MÜKELLEFİYET TESİS ETTİRME YÜKÜMLÜLÜĞÜ
İnternet üzerinden ticaret yapıldığı zaman vergi kanunlarına göre vergi dairesine kayıt yaptırılması gerekmektedir.
213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun “İşe Başlamayı Bildirme” başlıklı 153’üncü maddesinde; vergiye tabi ticaret ve sanat erbabı, serbest meslek erbabı, kurumlar vergisi mükellefleri ile kollektif ve adi şirket ortaklarıyla komandit şirketlerin komandite ortaklarının işe başlamayı bildirmek zorunda oldukları hüküm altına alınmıştır.
İnternet üzerinden ticaret yapan mükellefler aşağıda belirtilen yolları takip ederek mükellefiyet tesis ettirebilirler.
2.1. Gerçek Kişi Mükellef Kaydı
İşletme şahıs olarak çalıştırılıyorsa “gerçek kişi mükellefiyet kaydı” yaptırılması gerekir. 2012/08 sayılı Uygulama İç Genelgesinde gerçek kişilerden İşlem Yönergesi’nin 7’nci maddesinde işe başlama bildirimi ekinde alınması gereken belgelerin aranılmayacağı, ancak gerekli kontrollerin yapılması amacıyla nüfus cüzdanının aslının vergi dairesine ibraz edilmesi ve işe başlama bildiriminin doldurulmasının yeterli olacağı belirtilmiştir.
Bunun için;
- Bir işyeriniz varsa bu işyerinizin adresinin bağlı bulunduğu,
- Bir işyeriniz yok ancak işlerinizi ikametgâhınızdan sürdürüyorsanız ikametgâhınızın bağlı olduğu vergi dairesine işe başlama bildirimi ve nüfus cüzdanınız ile şahsen başvurmanız yeterlidir.
2.2. Tüzel Kişi Mükellefiyet Kaydı
İşletme, şirket olarak çalıştırılıyorsa “tüzel kişi mükellefiyet kaydı” yaptırılması gerekir.
Vergi Usul Kanunu’nun 153’üncü maddesi uyarınca ticaret sicili memurlukları Türk Ticaret Kanunu uyarınca tescil için başvuran mükelleflerin başvuru evrakının bir suretini ilgili vergi dairesine intikal ettirmek üzere işe başlamayı bildirme yükümlülükleri bulunmaktadır.
Bu itibarla şirketin bağlı bulunduğu ticaret sicil müdürlüğü, kuruluş aşamasında ilgili vergi dairesine işe başlamayı bildirecek ve buna bağlı olarak mükellefiyet kaydı yapılacaktır.
3.DEFTER TUTMA YÜKÜMLÜLÜĞÜ
İnternet üzerinden ticaret yapan mükellefler, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 172. maddesine göre belirlenen usulde defter tutmak ve tüm ticari hareketlerini vergi kanunlarına uygun olarak bu defterlere kayıt etmek zorundadır.
Aynı kanunun 176. maddesine göre tüccarlar (ticaret yapanlar) defter tutma bakımından iki sınıfa ayrılırlar. I’inci sınıf tüccarlar bilanço esasına göre, II’nci sınıf tüccarlar ise işletme hesabı esasına göre defter tutarlar.
Gerçek kişi mükellefler ilk işe başladıklarında işletme hesabı esasına göre defter tutabilmektedir. Ancak, mükelleflerin kendi istekleri ile bilanço esasına göre defter tutmaları da mümkündür. Anonim ve limited şirketler ise bilanço esasına göre defter tutmak zorundadır.
3.1. Bilanço Esasına Göre Defter Tutma:
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 182. maddesine göre bilanço esasına tabi olanlar aşağıdaki defterleri tutmak zorundadır.
3.1.1. Yevmiye Defteri
Yevmiye defteri, kayda geçirilmesi gereken işlemlerin tarih sırasıyla ve madde halinde düzenli olarak yazıldığı defterdir.
3.1.2. Büyük Defter (Defter-i Kebir)
Büyük defter, yevmiye defterine geçirilmiş olan işlemleri buradan alarak usulüne göre ilgili hesaplara dağıtan ve tasnifli olarak bu hesaplarda toplayan defterdir.
Örneğin: Gün içerisinde farklı zamanlarda kasadan 2.000 TL, 300 TL, 500 TL ve 1.200 TL ödeme yapılmışsa bu ödemelerin hepsi yevmiye defterine açıklamalı olarak kaydedilmelidir. Bu işlemler sonrasında ise büyük defter kasa hesabında 4.000 TL’lik toplam ödeme görülür.
3.1.3. Envanter Defteri
Envanter defterine işe başlama tarihinde ve müteakiben her hesap döneminin sonunda çıkarılan envanterler ve bilançolar kaydolunur.
3.2. İşletme Hesabı Esasına Göre Defter Tutma:
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 193. maddesine göre İşletme hesabı esasına tabi olanlar “İşletme hesabı defteri” tutmak zorundadır. Bu defterin sol tarafı gider, sağ tarafı ise hasılat kısmıdır. Gider kısmına: Satın alınan mallar veya yaptırılan hizmetler karşılığında ödenen veya borçlanılan paralar ve işletme ile ilgili diğer bütün giderler kaydedilir. Hasılat kısmına: Satılan mal bedeli veya yapılan hizmet karşılığı olarak tahsil edilen paralarla alacaklar ve işletme faaliyetinden elde edilen diğer bütün hasılat kaydedilir.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu gereği tutulmak zorunda olunan yevmiye, envanter ve işletme hesabı defterlerinin, aynı kanunun 220. maddesine göre noterlere tasdik ettirilmesi gereklidir. Defterler işyerinin, işyeri yoksa ikametgâhın bulunduğu yer noterine tasdik ettirilir.
4.BELGE DÜZENLEME YÜKÜMLÜLÜĞÜ
Mükelleflerin internet üzerinden gerçekleştirilen her satış işlemi için vergi kanunları gereği belge düzenlemek zorunluluğu vardır. Söz konusu belgeler aşağıda belirtilmiştir.
4.1. Fatura
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 229. maddesine göre fatura; satılan mallar ve yapılan hizmetler karşılığında düzenlemek zorunda olunan bir belgedir.
Nihai tüketicilere olan satış tutarı 800 TL’nin altında kalması halinde, söz konusu satışı perakende satış fişi ya da ödeme kaydedici cihaz kullanılması durumunda ödeme kaydedici cihaz fişi ile belgelendirmek mümkün olup, ayrıca fatura düzenleme zorunluluğu bulunmamaktadır.
Ancak nihai tüketicilerin 800 TL’nin altında kalan alışverişleri için fatura talep etmesi durumunda fatura düzenleme mecburiyeti bulunmaktadır.
Nihai tüketici kavramı bir mal veya hizmeti ticari bir amacı olmadan kendisi ya da ailesi için edinen, kullanan veya yararlanan kişileri ifade etmektedir.
Kullanacak faturalar Maliye Bakanlığı ile anlaşmalı bir matbaaya bastırabilir ya da hazır fatura ciltleri noterde onaylattırılarak kullanabilir.
Kullanılacak faturalar 385 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde açıklandığı şekilde düzenlenmiş olan “iade bölümünün” yer aldığı faturalar olmalıdır ve en az iki örneğinin müşteriye malla birlikte gönderilmesi gerekmektedir.
4.2. Sevk İrsaliyesi
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 230/5. maddesine göre, malın alıcıya teslim edilmek üzere satıcı tarafından taşındığı veya taşıttırıldığı hallerde satıcının, teslim edilen malın alıcı tarafından taşınması veya taşıttırılması halinde alıcının, taşınan veya taşıttırılan mallar için düzenlediği ve malın taşındığı taşıtta bulundurulması zorunlu olan bir belgedir.
Kullanılacak irsaliyeler, Maliye Bakanlığı ile anlaşmalı bir matbaaya bastırabilir ya da hazır irsaliye ciltlerini noterde onaylatarak kullanılabilir.
Fatura ve irsaliyeyi ayrı ayrı düzenlemek yerine her iki belgenin aynı belgede birleştirildiği “irsaliyeli fatura” adı verilen bir belge de kullanılabilir. Hem fatura hem de irsaliye yerine geçen bu belgeler de yine Maliye Bakanlığı ile anlaşmalı bir matbaaya bastırabilir ya da hazır irsaliyeli fatura ciltlerini noterde onaylatılarak kullanılabilir.
Kullanacak irsaliyeli faturalar 385 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde açıklandığı şekilde düzenlenmesi gerekmektedir.
4.3. Ödeme Kaydedici Cihaz (Yazarkasa) Fişi
3100 sayılı Katma Değer Vergisi Mükelleflerinin Ödeme Kaydedici Cihazları Kullanmaları Mecburiyeti Hakkında Kanun gereği; mükelleflerin, nihai tüketicilere perakende satış yapılması halinde ödeme kaydedici cihaz kullanılma zorunluluğu mevcuttur.
Ancak Gelir İdaresi Başkanlığının genel görüşü doğrultusunda; İnternet üzerinden yapılan satışlar haricinde işyerinizden doğrudan müşteriye bir satış yapılmaması, Satış bedellerinin banka aracılığıyla veya elektronik yollarla alınması ve 385 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde açıklandığı şekilde fatura düzenlemek şartlarıyla ödeme kaydedici cihaz kullanma mecburiyeti bulunmamaktadır. (2)
5.BELGE KULLANMA YÜKÜMLÜLÜĞÜ
Vergi kanunlarına göre ticari işle ilgili tüm kayıtların ispatlanması mecburidir. Bu nedenle mükelleflerin ticari işle ilgili mal veya hizmet alımlarını belgelendirme zorunluluğu bulunmaktadır. Söz konusu belgelerle ilgili ayrıntılı açıklamalar aşağıda sıralanmıştır.
5.1. Fatura
Başka bir şirketten, defter tutmak zorunda olan çiftçiden veya şahıs işletmesinden yapılan her türlü mal veya hizmet alımında şiketiniz veya işletmeniz adına düzenlenmiş faturayı almanız gereklidir.
Ancak, bedeli 800 TL’nin altında olan ve işyerinde kullanılmak/tüketilmek için satın alınan (kırtasiye, büro ve temizlik malzemeleri gibi) mal ve hizmetler için yazar kasa fişi (veya perakende satış fişi) belge olarak kullanılabilir.
5.2. Gider Pusulası
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 234. maddesine göre, vergiden muaf esnaflardan ve vergi mükellefiyeti olmayan gerçek kişilerden gerçekleştirilen mal veya hizmet alımları için tarafınızca düzenlenecek bir belgedir. Gider pusulası, vergiden muaf esnaf tarafından verilmiş fatura hükmündedir. Alım yapılan vergiden muaf esnafa imzalattırılır.
Kullanacak gider pusulaları Maliye Bakanlığı ile anlaşmalı bir matbaaya bastırılabilir ya da hazır gider pusulası ciltleri noterde onaylatılarak kullanılabilir.
5.3. Müstahsil Makbuzu
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 235. maddesine göre, defter tutmak zorunda olmayan çiftçilerden gerçekleştirilen mal alımları için ödeme yapıldığı sırada mükelleflerce düzenlenecek bir belgedir. Bu belge, alım yapılan çiftçiye imzalattırılır ve fatura yerine geçer.
Kullanılacak müstahsil makbuzlarını Maliye Bakanlığı ile anlaşmalı bir matbaaya bastırabilir ya da hazır müstahsil makbuzu ciltlerini noterde onaylatılarak kullanılabilir.
5.4. Serbest Meslek Makbuzu
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 236. maddesine göre, serbest meslek erbabından alınan hizmet karşılığında yapılan ödemeler için şirketiniz veya işletmeniz adına düzenlenmiş serbest meslek makbuzunun alınması gereklidir.
6.BEYANNAME VERME YÜKÜMLÜLÜĞÜ
İnternet üzerinden ticari faaliyet ilgili belirli dönemlerde vergisel durum beyannameler vasıtasıyla beyan edilmek zorundadır. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 257’nci maddesinin Maliye Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak getirilen vergi beyannamelerinin elektronik ortamda gönderilmesi mecburiyetine ilişkin düzenlemeler ile ilgili gerekli açıklamalar 340, 346, 351, 357, 367, 368, 373, 376, 386, 405 ve 407 Sıra No’lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğleri’nde yapılmıştır. Söz konusu tebliğler kapsamında mükellefler beyannamelerini “elektronik ortamda beyanname gönderme aracılık yetkisi” almış meslek mensupları vasıtası ile gönderebilirler.
İnternet üzerinden ticari faaliyette bulunanlar aşağıdaki vergilerin mükellefidirler.
6.1. Gelir veya Kurumlar Vergisi Beyannamesi
Genellikle bir yıllık kazanç (kâr) ve irat üzerinden izleyen yıl alınan bir vergidir.
Eğer şahıs işletmesi olarak mükellefiyet kaydı yapılmış ise Gelir Vergisi, Şirket olarak kayıt yaptırılmışsa Kurumlar Vergisi mükellefi olursunuz.
Özel durumlar hariç bir yıla ait gelir vergisi beyannamesi izleyen yılın 1-25 Mart tarihleri arasında elektronik ortamda verilir. Örneğin; 2013 Yılının Gelir Vergisi Beyannamesi 1-25 Mart 2014 tarihleri arasında verilir.
Yine özel durumlar hariç bir yıla ait kurumlar vergisi beyannamesi izleyen yılın 1-25 Nisan tarihleri arasında verilir. Örneğin; 2013 Yılının Kurumlar Vergisi Beyannamesi 1-25 Nisan 2014 tarihleri arasında verilir.
6.2. Geçici Vergi Beyannamesi
Halk arasında “Peşin Vergi” adı da verilen geçici vergi; bir sonraki yıl verilecek gelir veya kurumlar vergisinden düşülmek üzere yıl içinde dört dönem peşin olarak alınan vergidir.
Gelir veya Kurumlar vergisinden mükellef olan tacirler aynı zamanda, kendiliğinden geçici vergi mükellefi olurlar. Gelir veya Kurumlar Vergisine Bağlı Geçici Vergi Geçici vergi beyannamesi üçer aylık dönemler halinde üç aylık dönemi izleyen ikinci ayın 14’ncü gününe kadar elektronik ortamda verilmelidir.
Örneğin; 2014 yılının 1’nci geçici vergi dönemi Ocak-Şubat-Mart aylarını kapsayan 3 aylık dönemdir ve bu döneme ait geçici vergi beyannamesi 1 Mayıs – 14 Mayıs 2014 tarihleri arasında verilmelidir.
Aynı şekilde 2014 yılının 2’nci geçici vergi dönemi Nisan-Mayıs-Haziran aylarını kapsayan 3 aylık dönemdir ve bu döneme ait geçici vergi beyannamesi ise 1 Ağustos – 14 Ağustos 2014 tarihleri arasında verilmelidir.
6.3. Katma Değer Vergisi Beyannamesi
3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun ‘Verginin Konusunu Teşkil Eden İşlemler’ başlıklı 1/1. maddesinde; Türkiye’de ticari, sınai, zirai faaliyet ve serbest meslek faaliyeti çerçevesinde yapılan teslim ve hizmetlerin katma değer vergisine tabi olduğu hüküm altına alınmıştır.
Katma değer vergisi, malın teslimi veya hizmetin yapılış aşamasında o mal veya hizmete katılan değer üzerinden alınan bir vergi türüdür.
Satışı yapılan malı teslim eden kişi/şirket veya satışı yapılan hizmeti yerine getiren kişi/şirket Katma Değer Vergisi mükellefi olur.
Katma değer vergisi (KDV) birer aylık dönemler halinde ilgili ayı takip eden ayın 24’ncü gününe kadar elektronik ortamda verilir.
Örneğin; 2014 yılının 1’nci KDV dönemi Ocak ayıdır ve bu döneme ait KDV beyannamesi 1 Şubat – 24 Şubat 2014 tarihleri arasında verilmelidir.
Aynı şekilde 2014 yılının 2’nci KDV dönemi Şubat ayıdır ve bu döneme ait KDV beyannamesi 1 Mart – 24 Mart 2014 tarihleri arasında verilmelidir.
6.4. Muhtasar Beyanname
Şahıs işletmesi veya kurumlar, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 94. maddesi uyarınca bazı kişi veya kurumlara yaptığı çeşitli ödemeleri üzerinden (örn: ücret, kira, kâr payı, faiz, komisyon, prim ve benzeri) gelir veya kurumlar vergisi olarak kesinti (stapaj) yapmak zorundadır.
Eğer bu tür bir kesinti yapıldıysa bu kesintileri beyan etmek ve ödemek için “Muhtasar Beyanname” kullanılır.
Bu kapsamda yapılan vergi kesintilerini gösteren muhtasar beyanname, aylık veya üçer aylık dönemler halinde ilgili ayı veya üç ayı takip eden ayın 23’ncü gününe kadar elektronik ortamda verilmelidir.
7.BİLDİRİMDE BULUNMA YÜKÜMLÜLÜĞÜ
Vergi kanunları gereği ticari işlerle ilgili belirli dönemlerde çeşitli bildirimlerde bulunulması gerekmektedir.
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 148, 149 ve mükerrer 257’nci maddelerinin Maliye Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak, 350 Sıra No’lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile bilanço esasına göre defter tutan mükelleflerin belirli bir haddi aşan mal ve hizmet alımlarını Mal ve Hizmet Alımlarına İlişkin Bildirim Formu (Form Ba) ile mal ve hizmet satışlarını ise Mal ve Hizmet Satışlarına İlişkin Bildirim Formu (Form Bs) ile bildirmeleri hususunda Maliye Bakanlığınca yükümlülük getirilmiştir.
362, 381 ve 396 Sıra No’lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile Ba-Bs bildirim formlarını verme yükümlülüğü ile ilgili ayrıntılı bilgilere yer verilmiştir.
7.1. Mal ve Hizmet Alımlarına İlişkin Bildirim Formu (Form Ba)
Belirli sınırları aşan mal ve hizmet alımlarının bildirilmesi zorunludur.
Buna göre;
- I’inci sınıf tüccarsanız (Bilanço esasına göre defter tutuyorsanız)
- Aylık olarak bir kişi veya şirketten mal ve hizmet alımınızın tutarı KDV hariç 5.000 TL’yi geçiyorsa, bu alımınızı Form Ba adı verilen bir form ile bildirmelisiniz.
Form Ba bildirimi birer aylık dönemler halinde ilgili ayı takip eden ayın son gününe kadar elektronik ortamda verilmelidir. Örneğin; Mart/2014 dönemine ait Form Ba 1-30 Nisan 2014 arasında verilmelidir.
7.2. Mal ve Hizmet Satışlarına İlişkin Bildirim Formu (Form Bs)
Belirli sınırları aşan mal ve hizmet satışlarının bildirilmesi zorunludur.
Buna göre;
- I’inci sınıf tüccarsanız (Bilanço esasına göre defter tutuyorsanız)
- Aylık olarak bir kişi veya şirketten yaptığınız mal ve hizmet satışınızın tutarı KDV hariç 5.000 TL’yi geçiyorsa, bu satışınızı Form Bs adı verilen bir form ile bildirmelisiniz.
Form Bs bildirimi birer aylık dönemler halinde ilgili ayı takip eden ayın son gününe kadar elektronik ortamda verilmelidir. Örneğin; Mart/2014 dönemine ait Form Bs 1-30 Nisan 2014 arasında verilmelidir.
7.3. Kesin Mizan Bildirimi
I’inci sınıf tüccarlar (Bilanço esasına göre defter tutanlar) her yıl bir defa olmak üzere kesin mizan adı verilen finansal tabloyu elektronik ortamda bildirmek zorundadır. Kesin mizan bildirimini şahıs işletmeleri 1 Mart -31 Mart tarihleri arasında, Şirketler ise1 Nisan – 30 Nisan tarihleri arasında elektronik ortamda verilmesi gerekmektedir.
7.4. Mükellef Bilgileri Bildirimi
Elektronik ticaret yapan mükellefler her yıl 1 Nisan – 31 Mayıs tarihleri arasında işletmelerine ait birtakım bilgileri (örneğin; adres, telefon, faaliyet adı, elektrik abonelikleri, muhasebeci ve benzeri bilgileri) elektronik ortamda vermek zorundadırlar.
8.VERGİ BORCUNU ÖDEME YÜKÜMLÜLÜĞÜ
Verilen beyannameler üzerine hesaplanan vergiler, kanunla belirlenmiş sürelerde ödenir. Her verginin ne zaman ödeneceği ilgili kanunlarda belirlenmiştir.
Buna göre:
8.1. Gelir Vergisi: Mart ayı içerisinde beyan edilen gelir vergisi Mart ve Temmuz aylarında iki eşit taksit halinde ödenmelidir. Örneğin: 2013 yılına ait Mart/2014’de beyan edilen gelir vergisinin yarısı Mart/2014’de diğer yarısı ise Temmuz/2014’de ödenir.
8.2. Kurumlar Vergisi: Nisan ayı içerisinde beyan edilen kurumlar vergisinin tamamı yine Nisan ayı içerisinde ödenmelidir. Örneğin: 2013 yılına ait Nisan/2014’de beyan edilen kurumlar vergisinin tamamı Nisan/2014’de ödenir.
8.3. Geçici Vergi: 3 aylık dönemler halinde bu 3 aylık dönemi izleyen ikinci ayın 14’üne kadar beyan edilen geçici vergi yine bu ayın 17’sine kadar ödenmelidir. Örneğin: 2014 yılının 1’nci geçici vergi dönemi olan Ocak-Şubat-Mart aylarını kapsayan 3 aylık döneme ilişkin geçici vergi beyannamesi 1 Mayıs – 14 Mayıs 2014 tarihleri arasında verilmeli ve bu döneme ilişkin geçici vergi ise 17 Mayıs 2014 tarihine kadar ödenmelidir.
8.4. Katma Değer Vergisi: Bir döneme ilişkin KDV izleyen ayın 26’sına kadar ödenmelidir. Örneğin: Ocak/2014 dönemine ait KDV 1-24 Şubat 2014 tarihleri arasında beyan edilmeli ve 26 Şubat 2014 tarihine kadar ödenmelidir.
8.5. Muhtasar Beyanname Üzerine Hesaplanan Vergi: Bir döneme (bir veya üçer aylık) ilişkin muhtasar beyanname izleyen ayın 23’üne kadar verilir ve hesaplanan vergi yine beyan dönemini izleyen ayın 26’sına kadar ödenir. Örneğin: Ocak/2014 dönemine ait muhtasar beyanname 1-23 Şubat 2014 tarihleri arasında verilmeli ve 26 Şubat 2014 tarihine kadar ödenmelidir.
Kanunlarında belirtilen zamanlarda ödenmeyen vergiler sıradan bir borç olarak değil devlet alacağı olarak takip edilir. Buna göre zamanında ödenmeyen borç için gecikme zammı uygulanır. Bunun yanında ödenmeyen borç için cebri (zorla) ödeme yolları kullanılır.
Örneğin; ödeme emri tebliği yapılarak banka hesaplarınıza elektronik haciz uygulanabilir, ayrıca fiili haciz işlemleri başlatılabilir. Malvarlığınıza ihtiyaten tedbir konulabilir.
9.DİĞER YÜKÜMLÜLÜKLER
9.1. Bildirimde Bulunma Yükümlülüğü
213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 157. maddesine göre bilinen iş veya ikamet yeri adreslerini değiştiren mükellefler, yeni adreslerini vergi dairesine bildirmeye mecburdurlar. Ayrıca mükellefler işlerinde meydana gelen değişiklikleri aynı kanunun 158. maddesine istinaden 1 ay içerisinde bağlı bulunduğu vergi dairesine bildirmek zorundadırlar.
9.2. Bilgi Verme Yükümlülüğü
Mükellefler, 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 148. maddesine göre Maliye Bakanlığının veya vergi incelemesine yetkili olanların isteyecekleri ticari faaliyete ilişkin tüm bilgileri vermeye mecburdurlar.
9.3. Defter ve Belge İbraz Yükümlülüğü
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 256. maddesi gereğince, Mükellefler tuttukları defterleri ve düzenlemek veya almak zorunda oldukları belgeleri yetkili makam ve memurların talep etmesi durumunda belirlenen süre içerisinde vermek zorundadırlar.
9.4. Defter ve Belge Saklama Yükümlülüğü
213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 253. maddesi gereğince, mükellefler tutmak zorunda oldukları defterleri ve düzenlemek veya almak zorunda olduğunuz belgeleri ilgili bulundukları yılı takip eden takvim yılından başlayarak beş yıl süreyle saklamak zorundadırlar.
Bununla beraber bilanço esasına göre defter tutan mükellefler Türk Ticaret Kanunu gereği söz konusu defter ve belgeleri yine ilgili bulunduğu yılı takip eden yıldan itibaren 10 yıl süreyle saklamak zorundadırlar.
9.5. Belge ile İspat Yükümlülüğü
Vergi kanunları gereği tutulan defterlerde yer alan ve üçüncü şahıslarla olan münasebet ve işlemlere ait olan tüm kayıtların bir belge ile ispatlanması zorunludur. Ayrıca 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 355. maddesi uyarınca, mükelleflerin 8.000 TL’yi aşan tahsilat ve ödemelerini; banka, özel finans kurumları veya PTT aracılığıyla yapmaları ve bu kurumlarca düzenlenen belgelerle tevsik etmeleri gerekmektedir.
10.SONUÇ
İnternet üzerinden satış yapan kişi ve kurumlar bu faaliyetlerinden dolayı elde edecekleri kazançlar için vergi mükellefiyeti tesis ettirmek, fatura kesmek, satışlardan elde edilen gelir için beyanname vermek ve vergi ödemek ile yükümlüdür.
İnternet üzerinden ticari faaliyet ile ilgili satış, şirket olarak gerçekleştiriliyorsa “Kurumlar vergisi”, şahıs olarak gerçekleştiriliyorsa “Gelir vergisi” mükellefiyeti söz konusudur. Yapılan satışlardan elde edilen gelir Kurumlar vergisi veya Gelir vergisine tabi olmakla beraber Katma değer vergisine de tabidir.
DİP NOTLAR
(1) T.C. Ekonomi Bakanlığı, e-Ticarete Başlarken, http://www.e-ticaret.gov.tr (18.03.2014)
(2) GİB, e- Girişimcinin Vergisel Ödevleri, http://www.egirisimci.gov.tr/ (18.03.2014)
KAYNAKLAR
– 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu
– 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu
– 5520 Sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu
– 3065 Sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu