Danıştay 9 Daire Kararı E. 2000/2321

Danıştay 9 Daire Kararı E. 2000/2321

T.C

Danıştay

Dokuzuncu Dairesi

Esas No: 2000/2321

Karar No: 2002/4767

Özeti : İşlerini terk eden yükümlülerin kullanmadığı belgeleri iptal edilmek üzere ibraz etmemelerinin 213 sayılı Kanunun 30. maddesi uyarınca re’sen takdir nedeni olmadığı hk.

Temyiz İsteminde Bulunan : ……………. Vergi Dairesi Müdürlüğü

Karşı Taraf                       : ………………….

İstemin Özeti : Yükümlü adına, takdir komisyonu kararına dayanılarak 1998/Nisan dönemi için re’sen salınan ağır kusur cezalı katma değer vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı; dosyanın incelenmesinden, şekercilik faaliyetiyle uğraşan yükümlünün 18.5.1998 tarihli dilekçe ile 30.4.1998 tarihi itibariyle işini terk ettiğini bildirdiği, yükümlünün ticari faaliyeti süresince bastırdığı belgelerden kullanmadığı belgeleri iptal edilmek üzere ibraz etmemesi nedeniyle takdir komisyonuna sevk edildiği, takdir edilen matrah üzerinden cezalı tarhiyat yapıldığı, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30. maddesinde re’sen vergi tarhının tanımlandığı, aynı maddenin 3. fıkrasında ise bu Kanuna göre tutulması mecburi olan defterlerin vergi incelemesi yapmaya yetkili olanlara herhangi bir nedenle ibraz edilmemesinin re’sen takdir nedeni olduğu belirtilmişse de, yükümlülerin işlerini terk etmeleri nedeniyle fatura, perakende satış fişi gibi belgeleri iptal edilmek üzere ibraz etmemelerinin bu kapsama dahil edilmediği, bahsi geçen yasa hükmünün kıyas yoluyla “belgelerin iptal edilmek üzere ibraz edilmemesi” durumu için uygulanmasının “vergi hukukunda kıyas olamayacağı” yolundaki genel hukuk bilgisine aykırılık teşkil ettiği, bu nedenle ortada herhangi bir re’sen takdir nedeni yokken takdire sevk sonucu belirlenen matrah üzerinden yapılan cezalı tarhiyatta isabet görülmediği gerekçesiyle kabul eden Kayseri Vergi Mahkemesinin 25.1.2000 tarih ve 2000/40 sayılı kararının; işi terk eden yükümlünün kullanmadığı belgeleri iptal edilmek üzere ibraz etmemesi nedeniyle yapılan cezalı tarhiyatın yasal olduğu ve onanması gerektiği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir.

Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.

Danıştay Savcısı Cavit Zeybek’in Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Yasasının 49. maddesinin 1. fıkarasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemiştir.

Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir

Tetkik Hakimi H.Gazi Buyuran’ın Düşüncesi : İleri sürülen iddialar usule ve hukuka uygun Vergi Mahkemesi Kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

    Hüküm veren Danıştay Dokuzuncu Dairesince işin gereği düşünüldü:

Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar, sözü geçen kararın onanmasına 19.11.2002 tarihinde oybirliği ile karar verildi.